Olloki baserriaren parean, mendiaren gailurrean Leitzaran
bailarako hiru haritz zaharrenatarikoak zeuden, urrutirago bizkar berean
intxaurrondo izugarriak eta menditik bera, berriz, orban gris bat bezala,
zilar koloreko pagadi bat. Paisaiako elementurik zaharrenak ziren. Hauek bere
talaiatik trenaren errailak jartzea, tren baldarraren hots eta keak ikusi
zituzten, itoaldi eta larritasunak sentituz. Baita ere ikusiak zituzten meatzariak
lurra zulatzen burdina ateratzeko, gero labeetan materiala erretzen burdina
berreskuratzeko, barrakoien eraikitzea ere, meatzarientzako meatze inguruetan.
Ikusia zuten ere aintzinean umeak Olloki baserri ondoan jolasten, baita aita
ere, agian beraien aitona ere. Zuhaitz hauek bailarako mugimendu guztiak
ikusiak ziren, unkitu gabe, bere gorentasuna bailara honetan ezerk azturatuko
zuenik pentsatuz.
Baina, azkenaldira pinuak landatzen eta hazten ikusi
zituzten, milaka pinuek inguru eta ikuskatzen zituzten hainbat mendi indarrez
hartuz. Bizi larritasuna nagusitu zen baso guztian, haritz, intxaurrondo eta
pagoak lenengo aldiz bere sustraietan unkiturik geratu ziren.
-Zer da landatzen hari direna? -Intxaurrondoak galdetzen
zuten elkarren artean gizakiak zurtoin txiki batzuk landatzen ikusten zituzten
bitartean.
-Zuhaitzak ematen dute.-erantzun zuten inguruan zeuden
haritzak.
-Zuhaitzak? -esan
zuten harriturik pagoak.
-Hain itxusiak…- esan
zuten haritzak.
Ezin zuten sinistu. Baina zuhaitzak ziren, lurra
gatzarekin bezala lehortzen zuten, hilaraz osatuak, bataloi militar baten
antzera bailarako lursail guztiak kolore berde ilun triste batez estalirik.
-Zeinen azkar hazten diren! Esan zuten haritzak.
-Norako ote dute halako presa! -erantzun zuten pagoek.
Eta pinuak, giza-ekonomi berekoiaren esanean, eguzkitik
eguzkira handitzen jarraitu zuten bailarako edertasuna itxuragabetzen. Aldaketa
nabarmen honen ondorioz bailarako zuhaitz zaharren artean sentimentu samur bat
esnatuarazi zuen.
-Gure egurrarekin itsasontzientzako gilak, etxeen
zutabeak eta elizako aulkiak egiten zituzten. Esan zuen haritzak mindurik.
-Nire espeziekoekin oheak eta haltzariak egiten zituzten. -esan zuen intzaurrondoak.
-Nire familikoekin lanerako erraminten kirtenak eta
artisauek haltzari bereziak egiten zituzten! Esan zuen pagoak.
Baina, pinu bihotzgabeak hazten eta hazten jarraitzen
zuten zaharren elkarrizketari jaramorik egin gabe, bailara berde ilun itxusiz
zikintzen mendi, bide eta errekak estaltzeko mehatxua eginez.
Elkarrizketa entzun zuen txori batek galdetu zuen orduan:
-Eta pinuaren egurrak, zertarako balio du?
Haizea izan zen orduan erantzuna eman zuena!
-Hildakoen kaxak egiteko!!!
 |
| ROKE AKIZU |
Gaur egun ingurune eta mendien zuzendari orokor berri bat
daukagu Gipuzkoan Roke Akizu.
Gara aldizkarian egin zioten elkarrizketa batean Roke
jaunak onartzen du, basoko plangintza politikoa ez dela egokia, Gipuzkoako
basoak espezie exotikoez inbaditua dagoela, batez ere pinuez.Gure mendiak
basoberritzeko asmoa dauka bertako espeziekin. Batez ere amaitzearren dauden
haritzekin. Ez al da izango haizeak eramango dituen hitzak eta ea hasten diren Leitzaran
bailara eta inguruak bertako espeziekin basoberritzen.
 |
| Gipuzkoako Foru Aldundiaren Leitzarango lursail hau basoberritzearen zain dago. |
